Bezuinigingen, niemand ontkomt eraan…
Op deze website vind je een aantal verhalen over de veldpost Seedorf, Hohne en Langemannshof, uit de tijd dat de militaire postbezorger nog een schijnbaar probleemloze toekomst voor de boeg had. Als de wens vader van de gedachte is mocht dit ook altijd zo blijven, maar de Griffioen-knipsels die we voor je verzameld hebben tonen aan dat kostenbesparingen binnen defensie ook zijn weerslag had op dit onderdeel.
Spannende tijden
Aan het begin van de jaren ’90 kwam het Nederlandse leger door bezuinigingen behoorlijk onder druk te staan. Het einde van de Koude Oorlog kwam dan ook precies op tijd, want daardoor verdween de noodzaak om een sterke troepenmacht in het buitenland te handhaven. Dat resulteerde al snel in het opheffen van de kazernes in Langemannshof (1992) en Hohne (1993), maar in Seedorf was men er ondertussen zeker niet gerust op hoe lang het nog zou duren voordat de afslankronde ook deze legerplaats zou treffen…
We weten nu dat die vrees voorlopig ongegrond was, hoewel het toekomstperspectief voor Seedorf, uitgesproken door defensieminister Henk Kamp kort na zijn aantreden in 2002 (“nog zeker 10 jaar”), meer op nattevingerwerk dan realiteit was gestoeld.
Hazelaar
Terug naar de periode 1992-1997, waarin een herstructurering van de 41 Brigade plaatsvond, twee ‘Duitse’ kazernes werden gesloten en de dienstplicht werd opgeschort. Vanzelfsprekend had een en ander een behoorlijke invloed op de logistieke processen bij de Veldpost. Sowieso was de personele bezetting op de legerplaats al een stuk lager dan in voorgaande decennia, hetgeen de verwerking en levering van het aantal poststukken aanzienlijk verminderde. Toen mede als gevolg daarvan de treinverbinding voor postdistributie eind jaren ’80 kwam te vervallen werd deze dienst uitbesteed aan het expeditiebedrijf Hazelaar, die dagelijks per auto op en neer pendelde tussen Nederland en Duitsland. Om de kosten nog verder te drukken werd deze taak eind 1993 overgenomen door 201 Verzorgingscompagnie. Een Griffioenverslag over de laatste rit van Hazelaar…
Joegopost
Sergeant1 Bremmers, sinds 1992 commandant van het veldpostkantoor Seedorf, kreeg in een paginagroot artikel in Griffioen (maart 1995) de gelegenheid om enkele misvattingen over de veldpost recht te zetten: “Heel soms gaat het wel eens fout, en dan ligt die fout niet bij de post maar meestal bij de verzender.”
Daarom voor alle duidelijkheid de belangrijkste punten hier nog eens op een rijtje. Met extra aandacht voor de ‘Joegopost’ (van en naar incidenteel uitgezonden militairen in voormalig Joegoslavië), waarbij de juiste voorlichting tot voor kort wat te wensen overliet. Dat heeft ook tot fouten geleid, maar, zo besluit Bremmers: “Voor ons is het wel een sport, een wazig geadresseerde brief toch bij de vent te krijgen.”
Laatste dienstplichtige op de post
Maak kennis met Twan van Houtum, de man die de geschiedenis is ingegaan als laatste dienstplichtig militair bij veldpost Seedorf. Vast staat dat hij zich hier voor het eerst meldde op 26 februari 1996, maar hoe lang deze carrière heeft geduurd is niet bekend. Toch willen we je deze publicatie uit de Griffioen niet onthouden. Onze aandacht werd vooral getrokken door de zin “Menig echtgenote en klanten van het veldpostkantoor kennen hem”, dus als je dit leest Twan, dit stukje kan wel wat meer duiding gebruiken…
Veldpostregeling Seedorf bekeken
Simpel gezegd komt het hier op neer: de veldpost is niet alleen verantwoordelijk voor het postverkeer van en naar Nederlandse militairen, maar verleent deze service ook aan gezinnen van defensiepersoneel die woonachtig zijn in Zeven en omstreken. De zogenaamde privépost dus. Mannen in camopakken die dagelijks brieven, pakketten, kranten en tijdschriften afleveren in deze buurten, zouden wel eens uit het straatbeeld kunnen verdwijnen.
Op initiatief van de projectofficier herstructurering KL werd er in 1996 studie gemaakt van de mogelijkheid of de veldpostorganisatie zich kan beperken tot haar kerntaak: postbezorging voor oefenende en uitgezonden troepen. Vervolgens bogen zich diverse comités over dit vraagstuk, op zoek naar alternatieve oplossingen. Ondertussen de Nederlandse gezindten van beroepsmedewerkers in vertwijfeling achterlatend. Want de veldpost waaraan ze gewend waren, werkte snel, efficiënt en berekende voordelige tarieven in vergelijk met de Bundespost. Hoe zou dit aflopen?
Post blijft op huisadres in Duitsland bezorgd worden
Gelukkig liet het antwoord op deze vraag niet al te lang op zich wachten. Alles bleef voorlopig bij het oude, al zou de rijdende koeriersdienst van 201 Verzorgingscompagnie te zijner tijd plaatsmaken voor een lijndienst. Een en ander werd als volgt gemotiveerd: “de praktische problemen, het niet verkrijgen van besparingen, maar vooral ook de zorg voor het in Duitsland geplaatste personeel in relatie met de toch al verminderde animo voor een plaatsing in dit land hebben de doorslag gegeven.”
Seedorf40 