De geruchten waren al een tijdje in omloop…
Toen op 15 september 2004 een streep werd getrokken door het Budel-Seedorf akkoord, was hiermee na ruim 41 jaar het lot bezegeld van duizenden militairen. De Nederlandse enclave in Seedorf zou te zijner tijd weer het domein worden van de Duitse Bundeswehr, en de Nassau-Dietzkazerne in Budel kwam op termijn weer in handen van de Koninklijke Landmacht. De hamvraag was: wanneer? Dat is waar iedereen zich al vanaf 2002 (of soms nog langer) mee bezighield.
Want al vanaf begin jaren ’90 waren er signalen dat het voortbestaan van legerplaats Seedorf onduidelijk was. Aan de Koude Oorlog was een einde gekomen, en ten opzichte van de bezettingsgraad in hoogtijdagen (ca. 4.000 manschappen) was deze inmiddels al met een kwart gedaald. Dat aantal zou nog verder afnemen na het opschorten van de dienstplicht in 1997. Aan de steeds oplaaiende commotie kwam voorlopig een einde nadat toenmalig Defensieminister Henk Kamp in 2002 bevestigde dat de uitfasering van Seedorf minstens tien jaar in beslag zou gaan nemen.
“Leegloop Seedorf begint al volgend jaar”
Echter nauwelijks een half jaar later, begin 2003, werd de knoop definitief doorgehakt en het plan in werking gesteld waarin opheffing van de legerplaats gestalte moest krijgen. Het moment waarop dit plaatsvond kón niet ongelukkiger gekozen zijn; Seedorf maakte zich juist op voor de viering van haar 40-jarig bestaan! Het werd uiteindelijk, zoals Landmacht het omschreef: een jubileumfeest met een rouwrand. In het artikel lezen we dat Kamp’s termijnplanning ondertussen al was bijgesteld van 2012 naar 2008, en zelfs dat tijdvak bleek achteraf te ruim bemeten.
Een schokgolf verspreidde zich rond Seedorf/Zeven en omstreken toen het nieuws bekend werd en leidde zelfs tot demonstraties vanuit de lokale gemeenschap. Niemand zat te wachten op het vertrek van de Nederlanders. In het oktobernummer 2003 van Landmacht het relaas van de jubileumactiviteiten en de impact van de onheilstijding. In de marge nog een kort overzicht van ’40 jaar Seedorf’ voor de beeldvorming.
Klik op dit symbool voor het openen van het artikel. Dit document is beschikbaar als PDF om online te bekijken of te downloaden voor eigen gebruik.
“Viele Zimmer frei”
Als in oktober 2004 het blad Landmacht verschijnt, is intussen ook bekend dat ‘Standort Budel’, de Nassau Dietzkazerne, weer aan Nederland zal worden overgedragen. Overigens, zo lezen we, kwam dat nieuws ook hier niet als een verrassing. Het vertrek van het Duitse opleidingsbataljon is aanstaande, en dat heeft dezelfde gevolgen voor het eveneens op deze legerplaats gevestigde Nederlands Liasion Detachement (NLD), dat personele, facilitaire en financiële diensten verricht voor Duitse militairen die in Nederland werkzaam zijn. Toch is er sprake van enige opluchting, nu eenmaal de kogel door de kerk is; aan alle onzekerheid komt nu een eind.
In het artikel ‘Viele Zimmer frei’ o.a. gesprekken met de commandant van het NLD en de bekentenis van chauffeur Jo de Jong, die in 1963 niet aan zijn ouders durfde te vertellen dat hij voor de Duitsers ging werken. Dat lag in die tijd nog heel gevoelig…
Klik op dit symbool voor het openen van het artikel. Dit document is beschikbaar als PDF om online te bekijken of te downloaden voor eigen gebruik.
“Weg van Seedorf”
Wat is het gevolg als je door sluiting van legerplaats Seedorf plotseling genoodzaakt bent om ingrijpende keuzes te maken over het verdere verloop van carrière en leefomgeving? Het is altijd moeilijk om vertrouwde patronen te doorbreken, dus ik verbaas mij nog steeds dat deelnemers aan het tv programma ‘Ik vertrek’ vaak bereid zijn huis en haard op te geven voor een onzeker bestaan in het buitenland. Het getuigt van lef, maar gebeurt wel op eigen initiatief. De kaarten liggen anders als een reorganisatie binnen het leger de alternatieven beperkt: loopbaan voortzetten op een nieuwe vestigingsplaats in Nederland, of achterblijven in Duitsland en wellicht op zoek naar een andere baan.
Landmacht publiceerde in april 2005 een interview met een aantal betrokkenen, waaruit blijkt dat de toekomstplannen over het algemeen nog omgeven zijn door twijfel. Als je de verhalen leest begrijp je waarom…
Klik op dit symbool voor het openen van het artikel. Dit document is beschikbaar als PDF om online te bekijken of te downloaden voor eigen gebruik.
“Griffioen verruild voor Rinoceros”
Wat we van Seedorf weten: personeel van alle rangen en standen is ‘besmet’ met een goedaardig virus waarvan de belangrijkste kenmerken zijn: een perfect samenspel, het ontbreken van een 9 tot 5 mentaliteit en onvoorwaardelijke kameraadschap. Zorgvuldig gekweekt op een bedje van strikte discipline en een verlofregeling die verre van ideaal is, maar juist daardoor de onderlinge banden verstevigd. En natuurlijk, uitzonderingen zijn er altijd; zo realistisch zijn we wel.
Nu breekt de tijd aan dat die hechte groep Seedorf militairen zal moeten wennen aan het functioneren op een Nederlandse kazerne, aangezien ‘hun’ legerplaats binnenkort wordt opgeheven. Naast noodzakelijke aanpassingen speelt voor sommigen ook de voorbereiding op een uitzendmissie naar Afghanistan, waardoor de uitdaging zo mogelijk nóg groter is.
In een Landmacht reportage uit maart 2006 wordt belicht hoe enkele defensiemedewerkers met een Seedorfverleden tegen al deze veranderingen aankijken.
Klik op dit symbool voor het openen van het artikel. Dit document is beschikbaar als PDF om online te bekijken of te downloaden voor eigen gebruik.
Lees hier meer over de Budel-Seedorf overeenkomst (pagina opent in nieuw venster).
Seedorf40 