Oud- en Nieuw op de legerplaats
Eind december is bij uitstek geschikt voor terugblikken, maar dat beperkt zich meestal tot de gebeurtenissen van het voorbije jaar. Ik ga een stapje verder, en laat mijn gedachten schijnen over de jaarwisseling van 1970/1971, iets meer dan een halve eeuw geleden. Het was bijzonder, want deze periode week sterk af van de wijze waarop ik gewend was de winterfeesten te vieren…
Oud- en Nieuw bijvoorbeeld, waarbij het gemis van het thuisfront zwaar telde. Het gezelschap waarin ik verkeerde bestond uit een groep van ruim honderd mannen waarvan ik de meesten één jaar voor dato niet eens kende! Toch zullen deze dagen altijd in mijn herinnering blijven voortleven, ongetwijfeld omdat de overeenkomst met andere jaren zo verschilde. Ik was destijds dienstplichtig militair in Seedorf.
De verlofroosters van de legerplaats waren volledig op de feestdagen afgestemd. Een groot deel van het kazernepersoneel was óf vrij tijdens de kerst óf met de jaarwisseling.
Onze compagnie had het geluk de kerstdagen samen met de familie door te brengen. Met dit aangename vooruitzicht werd half december al een kerstboom aangeschaft die een prominent plaatsje kreeg in de onderdeelsbar. Dit droeg in hoge mate bij aan de sfeer, waardoor het verlangen naar het kerstverlof alleen maar sterker werd. Enkele dagen voor de kerst was het ‘Auf Wiedersehen’, en vertrokken de bussen richting Holland…
Op 29 december keerden we terug op de kazerne. Niet zonder spijt, want we hadden maar al te graag het kerstreces nog wat willen oprekken om in Nederland de start van het nieuwe jaar mee te maken.
Noord-Duitsland lag bedekt onder een dik pak sneeuw, en zelfs het kazerneterrein zag er aantrekkelijk uit door die glinsterend witte deken. De volgende dag werd de normale routine weer opgestart, maar de beleving was deze keer toch anders. We zaten met nog 73 dagen te gaan in de slotfase van onze militaire loopbaan, er was het vooruitzicht op een wintersportvakantie in de Harz, én de viering van oud en nieuw zat eraan te komen. Het jaar 1970 liep ten einde…
In de keukens werkte men hard aan de voorbereiding van een uitgebreide nieuwjaarsmaaltijd, maar daarnaast werd er ook de oudejaarscatering voor de aanwezige compagnieën verzorgd. Bovendien werd er nog volop ‘geritseld’ door onze koks Cor van Mourik en Piet de Jong, zodat er aan hapjes en andere snacks geen gebrek was. De basisingrediënten oliebollen en champagne stonden overigens niet op het menu, en vuurwerk afsteken op een legerplaats was vanzelfsprekend uitgesloten!
Spelletjesavond
De avond van 31 december werd deels doorgebracht in het leslokaal en stond in het teken van behendigheidsspelletjes waarbij natuurlijk wat te winnen viel. Het prijzenpakket bestond uit belastingvrije aankopen uit de WZZ-shop, bekostigd door de bar.
Het dienstplichtig kader kreeg de gelegenheid hun partner voor een lang weekend op de kazerne uit te nodigen, en opmerkelijk genoeg schenen de manschappen zich weinig van dit klassenverschil aan te trekken. De aanwezigheid van vrouwen werd, hoe kan het ook anders, als bijzonder prettig ervaren.
Omstreeks 23.00 uur werden de bakens verzet naar de bar. Een deel van het kader met aanhang had inmiddels afscheid genomen om hun feestje voort te zetten in het Onderofficiers Casino.
Gelukkig nieuwjaar!
Bij ons was het bier gratis dus er werd volop gedronken. Het barpersoneel had hulp van enkele vrijwilligers om de bediening te ondersteunen en eventuele incidenten de kop in te drukken, maar die bleven gelukkig uit. In een uitbundige stemming werd om middernacht het nieuwe jaar begroet. Ongeveer een uurtje later arriveerde een aantal beroepsofficieren, waaronder compagniescommandant De Wit, SMI Bodar en Sgt1 Kwaytaal. Men had gladde wegen getrotseerd en de ‘Silvester’-party’s onderbroken om de mannen een gelukkig nieuwjaar toe te wensen. Rangen en standen werden voor die nacht even vergeten. Volgens planning zou de bar om 2.00 uur sluiten, maar dit tijdstip is ruim overschreden.
Koffie op bed
Het barpersoneel met versterking van enkele vrijwilligers was de volgende dag al vroeg uit de veren om zowel het les- als dranklokaal schoon te maken. Aangezien de bar gesloten was ontstond het idee om deze ochtend koffie op de kamers te serveren. De meeste compagniegenoten werden, al dan niet vergezeld van een ‘kater’, nog onder de dekens aangetroffen en waren aangenaam verrast door deze service.
De viering van nieuwjaarsdag werd voortgezet met een maaltijd in eetzaal Noord en afgerond met een receptie in het leslokaal, waarbij de beste wensen voor 1971 werden uitgewisseld. Hoewel nu aan alle evenementen een eind was gekomen bleef de feestroes nog een paar dagen hangen. Het was immers vrijdag, en pas na het weekend zou de dienst weer aanvangen. Niet voor het barpersoneel, want nog diezelfde avond werd de tapperij weer opengesteld. Business as usual.
Een jaar later zou de laatste decemberweek voor de meesten van ons weer een vertrouwde invulling gaan krijgen, maar gek genoeg kan ik mij daar niets meer van herinneren. De viering van Oud- en Nieuw 1970/1971 vergeet ik echter nooit meer…
Deze gebeurtenis is gelukkig deels op film vastgelegd. De ‘bewegende beelden’ bij dit verhaal kun je hier bekijken.
Naar het volgende verhaal: Wij zwaaien af!
Seedorf40 