Afscheid: het einde van de dienstplicht
Een eeuwenoude traditie
moest uiteindelijk in de revisie.
Door allerlei maatschappelijke factoren
ging deze in sneltreinvaart verloren.
Er werden knopen doorgehakt,
de dienstplicht had z’n langste tijd gehad.
De dienstplicht was niet meer van deze tijd,
verspilling van kennis en productiviteit.
De dienstplicht maakte ‘lui’, werd er alom gezegd
en was dit niet min of meer terecht?
Ledigheid is des duivels oorkussen,
gelukkig geen voedingsbodem meer voor de Russen.
De houdbaarheidsdatum van de dienstplicht was allengs verstreken,
had defensie zich daarop niet verkeken…?
De Koude Oorlog” was verlopen,
Den Haag hoefde minder materieel te kopen.
Slim omgaan met het materieel,
en als het even kan ook met het personeel.
Geen muur meer tussen Oost en West,
één telefoontje van Gorbatsjov deed de rest.
‘t Massale oorlogvoeren was niet meer van deze tijd,
kleinschaliger operaties, die werden een feit.
‘t Discriminerende karakter van de dienstplicht
werd door het volk allengs niet meer begrepen, allicht!
Dienstplicht alleen op basis van geslacht,
daar had men in Den Haag niet aan gedacht.
Artikel één van de grondwet
werd opnieuw in de steigers gezet.
Al deze zaken hebben ertoe bijgedragen,
dat men in Den Haag aan de wortels van de dienstplicht is gaan zagen.
Uiteindelijk is ‘de dienstplicht’ ten grave gedragen,
hier in de Hofstad, Den Haaghe.
Op 31 augustus 1996 in naam van de VVDM,
de vakbond die voor ons het woord deed, ad rem.
De ‘Wachter’, een monument vol symboliek,
een reliek en plein publique.
Waakzaamheid te allen tijd,
de zorg voor vrede en veiligheid.
Een monument ook voor de ‘gevallen’ dienstplichtige,
voorgoed een uitgestorven ras.
O, wat waren er velen toen in hun sas:
geen nieuwe lichtingen meer,
‘t was een hele ommekeer.
Soms de vrijheid moeten opgeven voor vaderland en koning
met als uiteindelijk doel een nieuwe vrijheid als beloning.
Nu staat ‘het einde van de dienstplicht’ daar als Wachter met de blik vooruit;
het hoge woord “Geen Agressie meer” schreeuwt eruit!
Babylonische spraakverwarring in Nederland:
“Is de dienstplicht nu écht voorbij in ons vaderland?”
De VVDM suggereert ‘Einde van de Dienstplicht’ op de plaquette,
geen rekening houdend met de militaire wetten:
De opkomstplicht is afgeschaft,
zolang de dienstplicht is opgeschort.
Dát is wat Defensie zegt,
dat is naar mijn mening ook terecht.
Want als de Chinezen gaan niezen,
dan krijgen wij het hier voor onze kiezen.
Gaat het in het Oosten weer verkeerd,
dan zijn we weer tot de dienst bekeerd.
“Het kan verkeren”, zei Bredero reeds
en dat geldt voor het leger misschien wel ‘t meest!
In 2008 speelde even de herinvoering van de dienstplicht,
Dick Berlijn en de VVD zaten hierachter, allicht!
Zou Brederode dan toch gelijk krijgen…?
‘t Mocht echter niet baten,
ook al had Defensie voor haar vredesmissies te weinig soldaten.
De dienstplicht voorgoed in de ijskast,
Nederland daardoor geen ‘Leiden in last’.
Had de VVDM toch onvoorziene gaven
door ‘het einde van de dienstplicht’ zonder bewijzen te staven?
Je moet het maar durven, je moet het maar kunnen
(Hé, hebben we dat al niet eens eerder gehoord?)
laten we deze laatste daad de VVDM maar gunnen.
P.S.
De opschorting heeft voor oudgedienden geen invloed,
de opkomstplicht gaat aan hen voorbij, voorgoed.
Niet meer oproepbaar na het 45ste jaar,
te danken aan defensie, een mooi gebaar!
Geschreven door Paul Broekman, augustus 2013
Terug naar hoofdstuk Poëzie verzameld
Seedorf40 