Perikelen rond de militaire keuring
Wie kan zich nog herinneren die eerste dag,
al zijnde onderworpen aan het militaire gezag.
De oproep ter keuring bezorgde bij menigeen nogal wat reuring.
Onbekend maakte toen onbemind; die sfeer was ons niet zozeer gezind.
Donderdag, 26 januari 1967 een dag om nooit meer te vergeten;
van top tot teen werd er gemeten.
Door de molen gaan; gewillig, zonder een lach en een traan.
Ook al voelde je je nog zo geknecht,
‘s legers wil is wet werd er tussen de regels door gezegd.
Je hele doopceel gelicht voor het begeerde stempel ‘geschikt’.
Vragen stellen zonder een oordeel te vellen
was in die wereld niet gemeen;
‘geschikt of ongeschikt’ was daar het fenomeen.
De wet op de privacy stond nog in de kinderschoenen;
voorzichtigheid was geboden, maar dat kon men toen nog niet bevroeden.
Ethisch bevragen dat kon defensie niet verdragen;
straight, to the point zonder omhalen om de kern van de vragen te bepalen.
Dat bracht sommigen in ware verlegenheid;
tot emoties toe, ik zeg ‘t je, geheid!
Door een ‘detectiepoortje’ voor dat gewilde stempel;
intrede te mogen doen in die “heilige tempel”.
Het gezondheidsclassificatiesysteem bepaalde na afloop meteen,
wie door mocht gaan en geen herkeuring hoefde te ondergaan.
De keuring ondergingen wij gelaten, de doorsnee Hollandse knapen.
Geen gekkenbriefje, wat blief je! Of S5
geen stempel voor ‘een oud wijf’.
In die jonge jaren lieten wij pubers de rede nog varen.
Een man worden, zo je ‘t al niet was,
daar werkte de dienstplicht aan, alras.
De afgekeurden zeurden, dat hun mannelijkheid is ontnomen
en van een baan bij de overheid kon men niet meer dromen.
De dienst te hebben vervuld, dat werd toen min of meer verhuld,
kon de overheid wel waarderen; een pluspunt bij het solliciteren.
De kleine simulanten werden er zo uitgelicht,
ook al hadden zij ‘t leugentje om bestwil nog zo aangedikt.
‘t Uithalen van allerlei fratsen,
daar kon de keuringsarts hen niet mee matsen.
De trucendoos ging open maar de dienst kon men daarmee niet ontlopen.
De illusie om niet te hoeven dienen, mondde vaak uit in een potje grienen.
Enkele grepen uit die doos die de simulant toentertijd verkoos:
Je broek op half elf, op commando, ‘t ging vanzelf;
bij de oogarts door de vingers gluren om niet een fietsbrilletje te hoeven huren;
zeggen dat je valt voor de mannen om uit de dienst te worden verbannen;
je moeders kindje zijn, werd niet geaccepteerd,
dat hadden de artsen ondertussen wel geleerd;
‘t op de proppen komen met heimwee daar ging men echt niet in mee;
‘t verzinnen van een enge kwaal daar ging je evenmin mee aan de haal;
je voordoen als een analfabeet eindigde geheid in het boetekleed;
veel drop eten voor het hebben van hoge bloeddruk
trapte men daar in, dan had je groot geluk.
Een paar dagen niet slapen, op de keuring steeds maar aan het gapen;
met je teddybeer in ‘t geweer deed de arts totaal geen zeer;
een bezoekje aan de psychiater met een eventuele herkeuring voor later;
stotteren, hysterisch gelach aangevuld met asociaal gedrag.
Allerlei variaties voor de begeerde uitspraak “Uit de gratie”.
‘t Doel in het vizier: de deur naar de vrijheid op een kier.
Om de dans echt te ontspringen deed een enkeling soms rare dingen.
Zij moesten geen polonaise aan hun lijf en zochten de grenzen op van S5.
Dat waren de echte en grote simulanten en… die wisten van wanten.
Zij wisten hun rol goed te spelen; dat was immers op hun buik geschreven.
De kunst van het acteren zat hen in het bloed,
met als uitkomst: de dienst ontlopen, voorgoed!
Zo was er ene Krabbé, die zei: ajuus, tabee!
‘t label S5 kreeg ie nog mee, maar dat had geen gevolgen voor z’n theatertournee.
Werken bij Defensie.nl is nu de leuze;
voor elk wat wils, het is aan jou de keuze.
“Je moet het maar kunnen”, wordt er gezegd,
edoch, ‘t is niet voor iedereen weggelegd.
Nog steeds dat oude stempel ‘geschikt of ongeschikt’,
ik voel meer voor: de mens wikt en God beschikt!
Helaas kan defensie daar niet mee werken
en laat die bijbelse uitspraak over aan de kerken.
Geschreven door Paul Broekman, juli 2013
Terug naar hoofdstuk Poëzie verzameld
Seedorf40 