Deelnemers delen hun ervaringen
Een uitgebreide fotoserie van deze dag kun je hier vinden !
Harry de Jong (Arriva): “Goud waard, tóch?”
Wat als idee in 2020 ontstond, wordt dan eindelijk meer dan 2 jaar later werkelijkheid. Een bezoek aan de voormalige Nederlandse kazerne in Seedorf.
Al vroeg in de ochtend staan 44 enthousiaste oud dienstplichtigen klaar in Heerenveen, Meppel en Nieuw Amsterdam voor hun tour naar Memory Lane. Als de touringcar voor komt rijden stapt chauffeur Frank uit met de passagierslijst in de hand en begroet iedereen vrolijk met: “naam, rang en registratienummer graag!” Uiteraard is niemand die vergeten. Het is eigenlijk meteen gezellig in de bus, hoewel vrijwel niemand elkaar kent, maar allemaal één ervaring delen. “Van welke lichting ben jij? Welk onderdeel?” Voor sommigen is het al meer dan 30 jaar geleden, enkele 40 en zelfs iemand 50 jaar geleden nadat ze voor het laatst voet in Seedorf hebben gezet. Hoe leuk is het dan om nog één keer op die plek te zijn waar zoveel voetstappen en herinneringen liggen, goud waard toch?
Onderweg stoppen we bij de Raststätte Hasbruch voor koffie met gebak om daarna een file in te duiken, die ons een half uur kost. Gelukkig doet de airco in de bus zijn werk bij deze 37 graden buitentemperatuur. Even na enen komen we dan aan bij het Falschirmjägerregiment 31 Standort Seedorf zoals het nu officieel heet. Het bezoek kan beginnen. Door 2 streng kijkende schildwachten worden we naar de nieuwe poort gedirigeerd. Na binnenkomst in de oude officierskantine, tegenwoordig het GHG (Gemeinsame Heimgesellschaft) worden we vriendelijk ontvangen door Standortfeldwebel Sven Konen en zijn Nederlandse college Hilvert die als gepensioneerd badmeester nog steeds in de buurt woont. Er staat bij binnenkomst een lunch met frieten en een uit de kluiten gewassen hamburger voor ons op tafel die zich goed laten smaken.
Sven heet ons hartelijk welkom en heeft er al snel zichtbaar plezier in deze veteranen rond te leiden.
Hij heeft een grote zwart wit luchtfoto uit 1972 bij zich die als snel door velen wordt bestudeerd. Eén van de deelnemers raakte in gesprek met Hilvert en kwam erachter dat een dienstmaat net als Hilvert ook in Seedorf is blijven wonen. Een telefoontje was snel gepleegd en de vrienden werden na 30 jaar herenigd op de kazerne waar ze samen gediend hadden.
Na de lunch kan de tour beginnen. Voor mij als niet Seedorfer is alles nieuw, maar achter mij in de bus is het een feest van herkenning als Sven onze chauffeur over de kazerne dirigeert. Helemaal als we uitstappen en de bioscoop van binnen mogen bekijken. Daar hebben zich heel wat leuke tafrelen afgespeeld met behalve film ook optredens van bijvoorbeeld Centerfold en Normaal. De Nederlands-Duitse traditiehoek wordt niet overgeslagen en kan rekenen op veel belangstelling. We vervolgen de tocht langs de legeringsgebouwen, sporthalen en klimtoren. Het meeste staat er gewoon nog en wordt door iedereen herkend. Bij de oude poort maken we nog een groepsfoto waarna Hilvert het stokje overneemt van Sven en ons door het oefenterrein leidt. Bij de schietbaan is alles nog spik en span, de munitiebunkers hebben wel een andere bestemming gekregen, maar het vliegveld wordt nog steeds als zodanig gebruikt door de Fallschirmjägers. Hilvert vertelt hier een paar leuke anekdotes en weet zich onder andere instructeur Desi Bouterse nog goed te herinneren. De tijd dringt alweer en na nog een fotomomentje bij een oefentank nemen we afscheid van Hilvert en aanvaarden de terugreis. Tot ziens, Tschüss Seedorf.
Vlakbij de Nederlandse grens in Hebelermeer, bij Gasthof Robben gaan we aan tafel voor een smakelijk driegangendiner en kunnen nog even napraten over deze dag. Ik denk voor iedereen een prachtige ervaring en leuk om op terug te kunnen kijken. We hopen dat onze rondleiders in Seedorf er net zo over denken en we wie weet volgend jaar weer terug mogen naar Seedorf.
Iedereen bedankt en hopelijk tot ziens!
Vriendelijke groet, Harry de Jong / Arriva Touring
Cees van Donselaar: “Mijn verhaal”
06.00 uur: opgestaan, koffie gedronken en een broodje gegeten thuis.
06.15 uur: weggereden en omstreeks 07.35 was ik op de afgesproken opstapplaats bij McDonalds in Meppel. Er waren al aardig wat oud-Seedorfgangers aanwezig, en binnen een paar minuten had ik al contact met Willem, die in 1975 in Seedorf gediend had. Helaas maar vier weken, want een ernstig ongeval met een militair voertuig maakte vroegtijdig een einde aan zijn diensttijd.
08.00 uur arriveerde de bus van Arriva. In Nieuw Amsterdam stapte het laatste groepje in en de bus zat bijna vol. Op naar Seedorf. Iedereen had er veel zin in!
± 11.00 uur was het tijd voor een koffiestop bij een Raststätte langs de snelweg. Gezellig bijgepraat met iemand van lichting eind jaren ’60. Hij was chauffeur op een AMX pantservoertuig geweest.
11.45 uur: weer in de bus voor het laatste stuk naar Seedorf. Toen we de B71 opdraaiden was dit zo ongeveer voor iedereen een blik van herkenning, en ‘we zijn er bijna’. Gedurende de heenreis was het gezellig bijpraten in de bus.
13.00 uur: aankomst in Seedorf. De oude hoofdingang die nu afgesloten was werd direct herkend.
De ontvangst was hartelijk en goed, en tot onze verrassing werden we in het Nederlands welkom geheten door een Nederlandse oud-sportinstructeur die al vanaf 1977 op de kazerne werkzaam was. Hij was met nog 4 andere Nederlanders achtergebleven.
Toen we binnengelaten werden in de ontvangstruimte, waar het eten al op gedekte tafels op ons stond te wachten volgde opnieuw een welkomstwoord, nu uitgesproken door de Duitse dienstdoende verantwoordelijke. Hij was 52 jaar, maar zijn naam weet ik helaas niet meer (Stabsfeldwebel Sven Konen/red.)
Nadat we van de lunch genoten hadden gingen we met ‘onze’ bus onder leiding van de Duitse militair een rondrit maken over het kazerneterrein, waar er nog diverse punten van herkenning waren, ook voor mij. Bij de filmzaal mochten we uit de bus en rondlopen in de film- c.q. theaterzaal. Inpandig was er ook nog een kleine blijvende tentoonstelling over de aanwezigheid van de Nederlandse militairen.
Bij wat nu de hoofdingang is werden nog een paar groepsfoto’s gemaakt en werden verder herinneringen met elkaar gedeeld. Hierna namen wij afscheid van onze Duitse gastgever en verlieten per bus de legerplaats, waarna de Nederlandse sportinstructeur ons naar de overzijde van de kazerne bracht.
Waar wij destijds langs de wasplaats voor legervoertuigen reden, was deze nu buiten gebruik. Wat verder naar achteren lag een oefenterrein en stonden de bunkers er nog waar in onze tijd nog wachtgelopen werd. Ook werd de schietbaan bekeken. Vervolgens werd ook een bezoek gebracht aan de parachutespringplaats, hetgeen vele nostalgische gevoelens naar boven riep. Daarmee kwam er tevens een einde aan onze hernieuwde kennismaking met de legerplaats Seedorf.
Na ook onze Nederlandse gastheer uitgebreid bedankt te hebben voor zijn duidelijke uitleg vertrokken we weer richting thuisland, met nu in tegengestelde richting een ritje over de bekende B71.
Net voordat we de Nederlandse grens bereikten kregen we nog een uitgebreid diner aangeboden. Dat was een groot succes, en natuurlijk volgde al weer snel het uitwisselen van verhalen. Nu niet alleen over onze tijd in het leger, maar vooral ook over de ervaringen van vandaag…
Terugkijkend op onze diensttijd hadden we nog een heel leven voor ons en moeten we nu constateren dat we steeds meer terugblikken naar die betere tijden. Maar vast staat dat de Seedorfreis van 20 juli ’22 een gebeurtenis was waar ik nog jarenlang met plezier op kan teren.
Met vriendelijke groet, Cees van Donselaar
Langbroek
De foto’s bij beide reportages zijn aangeleverd via Harry de Jong en gemaakt door Gerhard Aberson
Seedorf40 